Ημέρα 3

 

Ημέρα 3

Αγαπητό μου πόδι,

Που λες…

Ιπποκράτους και Δερβενίων. Όχι σε πίστα skateboard, όχι με ποδήλατο, πατίνι, rollers. Όχι που ήρθα μόλις σφουγγάρισες, όχι σε τροχαίο. Όχι με δεκαπεντάποντο, σανδάλι, παγοπέδιλο. Όχι στο Gstaad, στη Σαμαριά, στα Τρία-Πέντε πηγάδια βρε αδελφέ. Ιπποκράτους και Δερβενίων. Με αθλητικά.

Να περπατάς, μου είπαν, κάνει καλό. Καλάθια κάνει, από τα πλεκτά, τα ωραία, τα χειροποίητα.

Έτρεξαν οι άνθρωποι, να το πω. Με είδαν που σωριάστηκα και έτρεξαν.

«Σπάσιμο είναι», αυτό είπε η διεθνούς φήμης ορθοπεδικός κυρία ΜουΤουΞου που εκείνη την ώρα επέστρεφε σπίτι με το καροτσάκι της λαϊκής. «Όλοι την ώρα πέφτουν εδώ και σπάνε κόκκαλα οι άνθρωποι. Πέρσι η συνυφάδα μου έσπασε τη λεκάνη της, ακόμα τρέχει».

«Μην πας μακριά»,

(λες και μπορούσα)

«πριν δυο μήνες έβγαλα το γύψο». Κύριος Φου Του Λου, ομοιοπαθής.

Η κυρία ΜουΤουΞου είχε δίκιο. Κάνουν λάθος αυτοί οι διεθνείς;

Δεν κάνουν. Εγώ τότε δεν το ήξερα. Την κοίταξα με συμπάθεια. Τσάι δεν είχα γιατί ήμανε οριζοντιωμένη. Ούτε βιβλίο. Γυμναστήρι πήγαινα. Δεν τα φέρνουμε αυτά στο γυμναστήρι.

Αποκλείεται να είναι σπάσιμο. Άμα είσαι σε άρνηση να το κάνεις καλά, όχι ημίμετρα. ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ να είναι σπάσιμο. Να, κοίτα, αφού σηκώνομαι και το πατώνω.

Ωωωωωωωωωχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

Στη μέση της Ιπποκράτους, εγώ δεν πάτωνα. Κακήν κακώς, υπό το βλέμμα της ΜουΤουΞου που τώρα είχε παρατήσει το καροτσάκι και με βαστούσε, πήγα μέχρι το παγκάκι. Γιατί στην Ιπποκράτους και Δερβενίων έχει ΚΑΙ παγκάκι. Μάλλον το έχει βάλει εκεί κάποιος από τους προηγούμενους που έπεσαν. Λέω μόλις γιάνω να πάω να βάλω και μια μπερζέρα. Κάτι ο ένας, κάτι ο άλλος, κουκλάκι θα το κάνουμε, σωστό παλατάκι.

Γιατί όταν πονάς, σε πιάνει μιζέρια. Και η μιζέρια θέλει καλοπέραση….

Κούλα Κούτσαβλου