Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2020

10+2 στυλ μάσκας που πολύ θα φορεθούν

 


Εντάξει, ζούμε σε δύσκολους καιρούς. Όμως, σύντροφοι, μετά από οχτάμηνη ενδελεχή έρευνα – επιστημονική όχι τίποτα τριτοδεύτερες – και λαμβάνοντας ως δείγμα το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού – έτσι, έτσι – σας παρουσιάζουμε σε αποκλειστικότητα τα στυλ που πάρα πολύ φοριούνται σε μάσκα όχι στο Κατσικοπόδι Αρκαδίας, αλλά στην ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ.

Θέλεις να φαίνεται ότι είσαι πρωτευουσιάνικο; Εμείς έχουμε τον τρόπο!



 

1ο:  ΠΑΣΠΑΡΤΟΥ




Ένα στυλ που καλύπτει όλες τις εποχές και φοριέται στα περισσότερα μέρη του κόσμου. Έχει βροχή; Προστατεύει την κουαφούρ από το να μετατραπεί σε σφουγγαρόπανο. Έχει ήλιο; Προστατεύει να γίνει η καούκα κούγκι. Θα με πεις δεν προστατεύει από το χτικιό. Σωστά, αλλά, μπρος στα κάλλη τι’ ναι ο πόνος μπρε κουτό;

 



2ο: ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΑΛΟΝΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΙΜΑΝΙΟΥ




Περνάει και σαν μπερές τύπου «μόλις που γύρισα από τα Παρίσια, δεν μπορώ να σου μιλήσω, έχω μπουκώσει δυο κρουασάν και κωλύομαι», περνάει και σαν αξεσουάρ του Κοκκινογένη μετά που του μισέριασε τον μάτη ο Τζώνης ο Ντέπ. Εξαιρετικό μετά από συμπλοκή, όπου ήρθε μια ζαρντινιέρα και σου κάθησε μια μέσα στα μούτρα που ήταν όλη δική σου. Για το χτικιό, ούτε που νοιάζεται, να το πω.

 

3ο: ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ



Τέλος πάντων, ή έχεις πορπατήσει στα ευρωσυμβούλια ή δεν έχεις. Και το τσαμπουκαλίκι σου και το έτσι και το αλλιώς σου. Και, δεν είδες ότι ουδέν είδες λέμε και μην ακούς που θα πάνε να σε διορθώσουν, αν εσύ δεν ξέρεις από τα ελληνοπρεπή και από τα Σωκρατικά, ποιος ξέροι; Τι εννοείς δε γράφεται έτσι;

[Και σε αυτήν την περίπτωση, χτικιό – μάσκα 1-0]

 

4ο: ΞΗΜΕΡΩΜΑΤΑ ΔΙΝΕΙΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ




Κανένας δεν ξέρει πόσο δύσκολο είναι να ξυπνάς από τ’ αχάραγο και να παίρνεις τους πέντε δρόμοι. Και τώρα με τη χουντοκατάσταση, και τα 150 δεν σε περισσεύουν και θέλεις να είσαι και ο σωστός ο πολίτης, ο πρόστυχος, ο βαθιά ενημερωμένος. Αλλά έχεις κι αυτό το πνίξιμο μωρ’ αδελφάκι μου, εδώ στην Αράχωβα και κασκόλ δεν έβαλες, ήρθε και μπλάβισαν τα λαιμά κι εσύ εκεί, στο νεγκλιζέ. Τέλειο για αρχιμανδρίτες και χιπστέρια που έρχεται ο μούσης και ολοκληρώνει το σετ κι άσε το χτικιό να κουνιέται. Σε σένα θα τύχει;

 

 

5ο: ΦΙΜΩΤΡΟ



Πότε τη βάνεις καθωσπρέπει και σου πέφτει – όνομα και μη χωριό - .

Πότε θέλεις πού και πού να παίρνεις και τον ψυχρό σου, το στυλ αυτό σε κρατά υγιές – όχι – και εσένα και τους άλλους – όχι λέμε – και αφήνεις να φανεί και ο σκουλαρίκης στη μύτη που σε ξαντέριασε ο αδικιορισμένος να στην κάνει για να την κρύβεις τώρα εσύ επειδή το είπαν τα ντοττόρια. Πού δηλαδίς, τι ξέρουν αυτά, γνωστόν από χρόνια…. Υπερχρήσιμο για να φτύνεις τα μπινελίκια και τα γαμωσταυρίδια στο προϊστάμενο και αυτό να νομίζει ότι το κοιτάς λάγνα. Για το χτικιό δεν κάνει και πολλά, αλλά τουλάχιστον εκτονώνεσαι.

 

6ο: ΜΟΥΣΟΜΑΖΕΥΤΡΑ



Είσαι φίνο γκομενάκι και δεν πρόλαβες να πας στην τριχού;

Είσαι κληρικάκι ή χιπστεράκι και δεν πήγες να τριμαριστείς κομμάτι;

Η τέλεια λύση! Και στο μαζεύει και είσαι πεντάχαρο και δημιουργεί και μια αίσθηση μυστηρίου, τύπου «πόσο μακρύ το έχεις». Στα μειονεκτήματα ότι αφήνει έκθετο το μουστάκι, οπότε πρέπει να αυτοσχεδιάσεις ή να ακολουθήσεις τις τάσεις 4 και 5 (διέ παραπάνω). Στην τελική δεν θα στα λύσω όλα εγώ σήμερις, έλα μπράβο. Επίσης, το χτικιό δεν δίνει μία για τα θέματά σου, το λέω.

 

7ο: ΠΡΟΓΟΥΛΟΚΟΦΤΗΣ



Αυτό το τριήμερο στην Κρήτη την έκανε όλη τη ζημιά. Δεν τα ξέρω; Τα ξέρω. Δυο λεπτά να μείνεις ακίνητος, νάσου οι γραβιέρες, νάσου οι στάκες, νάσου τα σπληνογάρδουμπα, άνθρωπος είσαι, λύγισες. Και να ‘σαι τώρα, πίσω στην κανονικότητα με τριπλό διαφορικό στα λαιμά. Θα λυσσάξεις στο καροτολάχανο και στο αυγό το βραστό με το παξιμάδι και θα τα χάσεις, το ξέρω. Μέχρι τότε όμως δεν υπάρχει κανένας λόγος να απογοητεύσεις το κοινό σου. Χρήσιμο επίσης για να είσαι σε επιφυλακή ενώ αναπνέεις ελεύθερα σε σχέση με τις κοροϊδάρες και μόλις σκάσει η έφοδος τσάααακ την ανεβάζεις και είσαι φίνο και τσαχπινογαργαλιάρικο. Και χωρίς πρόστιμο…. Γιατί το θέμα σου είναι το πρόστιμο, όχι το χτικιό, όπως καταλαβαίνεις.

 

8ο: ΔΑΓΚΩΤΟ




Το πήρες απόφαση, θα τη φοράς καθωσπρέπει. Αλλά δε σ’ αφήνει ο διάολος. Τουτέστιν, η σύζυγος, ο σύζυγος, το μούλικο που δεν τα τρώει λέει τα ροβύθια που έκαναν τέσσερα μερόνυχτα να βράσουν, ο περιπτεράς που δεν έχει ρέστα, η διπλανή στο λιοφορείο, ο τυπάς στην ουρά της ΔΕΗ[ς]. Μια χαρά χαρούμενο βγήκες από το σπίτι για να έρθεις να σιχτιριαστείς στο καλό το καθούμενο. Σε αυτήν την περίπτωσις, η μάσκα λειτουργεί και ως μέσο αυτοσυγκράτησης και διατήρησης του απαράμιλλού στυλ και επιπέδου σου γιατί δεν είσαι και κανένα τσόλι, παρότι από το χτικιό δε σε σώνει. Όσο να πεις.

 

 

9ο: ΤΟΥΪΤΥ




Έχεις μικρά αυτιά. Δεν φταις, η μαμά Φύση. Έχεις μεγάλα αυτιά. Που δεν θέλεις να γίνουν μεγαλύτερα. Έχεις πετριά με οτιδήποτε αγγίζει τα ως άνω μέρη του σώματός σου. Δεν έχεις τίποτα από τα παραπάνω, είσαι κουκλάκι ζωγραφιστό, και σε έχει πιάσει μια λιγούρα αλλά είσαι και σε διατροφή και θα πρέπει να περιμένεις άλλες δυο ώρες για να φας μισή μπάρα βρώμης με κινόα. Αλλά πρέπει ωστόσο, να βγεις από το σπίτι. Ε, τα ευ-κόλως εννοούμενα, παραλείπονται. Όχι τώρα, εδώ και χρόνια.

 

10ο: ΣΚΟΥΛΑΡΙΚΙ




Και μέσα στη μόδα και ετοιμοπόλεμο σε περίπτωση ελέγχου. Το καλύτερο του χωριού με διαφορά, στη μέση της πλατείας, κάτω από τον πλάτανο, με το χτικιό αγκαζέ. Σημαντικό σε αυτήν την περίπτωση, η μάσκα να έρχεται σετ με το ταγέρ ή με το κοστούμι, να μη φαίνεσαι άλλα ‘ντ’ άλλων και χωριάτα του χειρίστου.

 

11ο: ΠΟΥ ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΕΜΕΝΑ




Κατ’ αρχάς να ξεκαθαρίσουμε κάτι σημαντικό. Για το χτικιό φταίει ότι έχουμε απομακρυνθεί από τον καλό Θεούλη κι εκείνος χώλιασε και δεν είναι πια τόσο καλός, ούτε τόσο Θεούλης. Δηλαδή, έχετε απομακρυνθεί. Εσείς. Γιατί εμάς μας προστατεύει και πάμε και να κοινωνήσουμε και δεν μας αγγίζει τίποτα ασούμε. Και βάνουμε και το κραγιόν μας που δεν είναι σαν το δικό σας που μαραίνεται στα μπουντουάρια σας, στην αχρησία επειδή είστε τα θύματα της διεθνούς συνομωσίας, βλαμμένα. Και μη μας παραζορίζετε γιατί δεν το έχουμε και σε τίποτα να σας αφορήσουμε και να μη λιώσουν ποτέ τα κόκκαλά σας. Αντίχρηστοι. Ευλόγησον.

 

12ο: ΔΕΚΑ ΜΕ ΤΟΝΟ




Πέρασες όλα τα στάδια. Και το συζήτησες και μέσα σου και έξω σου και γύρω σου. Και διάβασες, και άκουσες και σκέφτηκες. Και κατέληξες πως, σαν την υγεία δεν έχει. Και σαν τη ζωή δεν έχει. Και σαν να είμαστε όλοι καλά, δεν έχει. Και ότι είναι σημαντικό, όπως και να ‘χει, να συμμετέχουμε στην κοινή προσπάθεια με το λίγο και το πολύ μας. Αλλά αυτό το λίγο ή το πολύ να είναι σωστό. Μπας και δούμε το τέλος αυτού του τούνελ που μας βρήκε και μας κάθισε στο σβέρκο. Μπας και δεν θρηνήσουμε άλλους ανθρώπους. Μπας και νικήσει το μαζί. 

Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2020

Ημέρα 4


 

Ημέρα 4

Αγαπητό μου πόδι,

Εγώ στα μαθηματικά δεν ήμανε ποτέ καλή. Τι καλή δηλαδή, μετά τα βασικά, τη γλίτωνα γιατί ήμανε καλή στ’ άλλα. Δώκε μου Αρχαία, το ‘χω, Έκθεση, το ‘χω το ‘χω, άντε, στο τσακίρ και Ιστορία, άντε φέρε και τη Βιολογία. Όμως μέχρι εκεί.

Θυμάμαι να κάνουμε Γεωμετρία, που πάντα τη φανταζόμουν σαν τη θεία μου τη Μερόπη ακριβώς, που τη θεία μου τη Μερόπη πολλά θα την πεις, συμπαθητικιά δεν τη λες, να μας λέει ο καθηγητής «ας υποθέσουμε ότι υπάρχει μια ευθεία….» μπλα μπλα μπλα, κάπου εκεί με έχανε και τον έχανα, αυτό ήταν, ό,τι ζήσαμε, ζήσαμε, μικρή η αγάπη μας κι ο κύκλος μας μικρός…

Ε, από σήμερα αυτό άλλαξε και το χρωστώ σε σένα μόνο. Θα γίνω homo umanicus, cogito ergo sum και τέτοια, ο Descartes θα χαμογελά από τη γειτονιά των αγγέλων, η γη δεν είναι πια μόνη…

Γιατί όσοι έχουν σπάσει πόδι ξέρουν ότι η Γεωμετρία δεν ήταν –τελικά- το πιο άσχετο μάθημα στο σχολείο. Ήταν μασκαρεμένο το πιο χρήσιμο. Γιατί κάθεσαι, χρυσό μου, πολλές ώρες κάθεσαι. Και κάθεσαι γιατί δεν είσαι πελαργός να νιώθεις τέλεια πάνω μόνο σε ένα πόδι. Για ώρες. Όμως και που κάθεσαι, μη νομίζεις, τα ίδια χάλια είναι γιατί πιάνεσαι. Δεν θέλεις να κάθεσαι; Είσαι έτσι πιο χουζουρλίδικο και θέλεις να ξαπλάρεις;

Πάλι πιάνεσαι.

Εδώ κολλάει η Μερόπη ή Γεωμετρία για τους αμύητους. Γιατί, αν βρεις την κατάλληλη γωνία που σχηματίζει το κατάλληλο τρίγωνο μεταξύ ποδιού, πλάτης – μέσης και αυχένα δεν πονάς. Τόσο. Δεν πονάς τόσο.

Βεβαίως, σε τρία λεπτά αυτό δεν θα ισχύει πια και θα πρέπει να βρεις  το επόμενο τρίγωνο.

Τέλειο;

Όχι ρώτα με, ρώτα με σου λέγω.

Ξέρω και την ορθή (τέλεια για το καφεδάκι το πρωινό), και την οξεία (αν πρέπει να πιάσεις τον καπνό που έχει πάει πιο πέρα από εκεί που τον έφτανες) και την αμβλεία (για να ξεπιαστεί  το παΐδι που πια δεν σε αναγνωρίζει ως συγγενές πρόσωπο και θέλει να σου σκάσει μια μέσα στα μούτρα, έτσι για την εκτόνωση).

Βεβαίως, υπάρχουν και υποκατηγορίες που μετρώνται σε μοίρες. Όχι αυτές οι μαύρες που μας έφεραν σε αυτό το χάλι, τις άλλες που όλοι τις παραδέχονται και παίρνουμε και μοιρογνωμόνιο για να ζωγραφίζουμε rainbows στο θρανίο.

Είμαι το λοιπόν ξάγρυπνη, αλλά η γνώση, η βαθιά γνώση, θέλει θυσίες…

Κούλα Κούτσαβλου


Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2020

Ημέρα 3


 

Ημέρα 3

Αγαπητό μου πόδι,

Που λες…

Ιπποκράτους και Δερβενίων. Όχι σε πίστα skateboard, όχι με ποδήλατο, πατίνι, rollers. Όχι που ήρθα μόλις σφουγγάρισες, όχι σε τροχαίο. Όχι με δεκαπεντάποντο, σανδάλι, παγοπέδιλο. Όχι στο Gstaad, στη Σαμαριά, στα Τρία-Πέντε πηγάδια βρε αδελφέ. Ιπποκράτους και Δερβενίων. Με αθλητικά.

Να περπατάς, μου είπαν, κάνει καλό. Καλάθια κάνει, από τα πλεκτά, τα ωραία, τα χειροποίητα.

Έτρεξαν οι άνθρωποι, να το πω. Με είδαν που σωριάστηκα και έτρεξαν.

«Σπάσιμο είναι», αυτό είπε η διεθνούς φήμης ορθοπεδικός κυρία ΜουΤουΞου που εκείνη την ώρα επέστρεφε σπίτι με το καροτσάκι της λαϊκής. «Όλοι την ώρα πέφτουν εδώ και σπάνε κόκκαλα οι άνθρωποι. Πέρσι η συνυφάδα μου έσπασε τη λεκάνη της, ακόμα τρέχει».

«Μην πας μακριά»,

(λες και μπορούσα)

«πριν δυο μήνες έβγαλα το γύψο». Κύριος Φου Του Λου, ομοιοπαθής.

Η κυρία ΜουΤουΞου είχε δίκιο. Κάνουν λάθος αυτοί οι διεθνείς;

Δεν κάνουν. Εγώ τότε δεν το ήξερα. Την κοίταξα με συμπάθεια. Τσάι δεν είχα γιατί ήμανε οριζοντιωμένη. Ούτε βιβλίο. Γυμναστήρι πήγαινα. Δεν τα φέρνουμε αυτά στο γυμναστήρι.

Αποκλείεται να είναι σπάσιμο. Άμα είσαι σε άρνηση να το κάνεις καλά, όχι ημίμετρα. ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ να είναι σπάσιμο. Να, κοίτα, αφού σηκώνομαι και το πατώνω.

Ωωωωωωωωωχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

Στη μέση της Ιπποκράτους, εγώ δεν πάτωνα. Κακήν κακώς, υπό το βλέμμα της ΜουΤουΞου που τώρα είχε παρατήσει το καροτσάκι και με βαστούσε, πήγα μέχρι το παγκάκι. Γιατί στην Ιπποκράτους και Δερβενίων έχει ΚΑΙ παγκάκι. Μάλλον το έχει βάλει εκεί κάποιος από τους προηγούμενους που έπεσαν. Λέω μόλις γιάνω να πάω να βάλω και μια μπερζέρα. Κάτι ο ένας, κάτι ο άλλος, κουκλάκι θα το κάνουμε, σωστό παλατάκι.

Γιατί όταν πονάς, σε πιάνει μιζέρια. Και η μιζέρια θέλει καλοπέραση….

Κούλα Κούτσαβλου

Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας στο ΠΛΥΦΑ

  Ονειρεύονται, λέει, οι μεγάλοι, όνειρα παιδιών, με ξωτικά και με νεράιδες και με ξόρκια και με μαγικά. Αδύνατον! Και υπάρχει, λέει,   ...