"Φαίδρας Έρως" της Sarah Kane

 

Έτσι γίνεται. Τα αγάλματα πέφτουν απ’ το βάθρο τους. Το αίμα, «διάγνωση και θεραπεία». Πώς, αλήθεια, ξεπερνιέται το αίμα;

«Έχεις νιώσει ότι η καρδιά σου πάει να σπάσει;»

Το βρώμικο και επικίνδυνο παιχνίδι του έρωτα. Η Φαίδρα και ο θετός γιος της, Ιππόλυτος. Ο έρωτας καταδικασμένος, ένοχος, μοίχος, αμαρτωλός. Η ψυχή γυμνή, άγρια. Οι άνθρωποι, παλιάτσοι, στο κανιβαλικό της θέατρο.

«- Εσύ γιατί με μισείς;

- Γιατί μισείς τον εαυτό σου»

Η τρέλα ξαναμοιράζει την τράπουλα, αλλάζει χέρια και φαντάζει ολοκάθαρη μπροστά στην κάλπικη πραγματικότητα. Οι θεματοφύλακες των ηθών κουρελιάζονται μπροστά στον τυφώνα της αγνότητας που φέρει η ασχήμια.

Μια μοντέρνα, αφαιρετική απεικόνιση της σύγχρονης πραγματικότητας, μέσα από την αναθεώρηση του μύθου. Η «κωμωδία» της Sarah Kane που εστιάζει περισσότερο στον Ιππόλυτο, σε αντίθεση με το κλασικό έργο του Σενέκα που εστιάζει στην Φαίδρα, «σκάβει» τη βίαια φύση του έρωτα, ακουμπά τις σχέσεις και τις πεποιθήσεις και περνά με αυθάδεια μπροστά από το μηδενιστικό ιδεώδες.

Η «Telegraph» έγραψε για το έργο ότι «εδώ δεν απαιτείται κριτικός θεάτρου, απαιτείται ψυχίατρος», όμως ο ίδιος ο Σενέκας, ένοχος για τον αρχικό μύθο θα απαντούσε ίσως «Μερικές φορές, ακόμα και το να ζεις είναι μια θαρραλέα πράξη.»

Επί σκηνής η Παρθενόπη Μπουζούρη, ο Τζέο Πακίτσας, ο Τσιμάρας Τζανάτος και η Νατάσα Εξηνταβελώνη και στα παρασκήνια η Άντζελα Μπρούσκου να υπογράφει τη σκηνοθεσία.

 

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Συγγραφέας:Σάρα Κέιν

Μετάφραση:Διονύσης Καψάλης

Σκηνοθεσία:Άντζελα Μπρούσκου

 

Μουσική:Αλέξης Εφραιμίδης

Φωτισμοί:Αλέξανδρος Πολιτάκης

 

Παίζουν:Παρθενόπη Μπουζούρη, Τζέο Πακίτσας, Τσιμάρας Τζανάτος, Νατάσα Εξηνταβελώνη

 

Διάρκεια:90'

Τιμές Εισιτηρίων:15 ευρώ, 10 ευρώ μειωμένο (φοιτητικό, ανέργων)

Διάρκεια Παραστάσεων: Από την Πέμπτη 4 Νοεμβρίου έως την Κυριακή 12 Δεκεμβρίου 2021

Παραστάσεις: Κάθε Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 21:00, Κυριακή στις 19:30

Φωτογραφίες: Εβίτα Σκουρλέτη

Βοηθός Σκηνοθετη: Θάνος Χατζόπουλος

Link Εισιτηρίων:https://www.viva.gr/tickets/theater/fedras-eros/

Πληροφορίες Χώρου: Θέατρο Σφενδόνη, Μακρή 4, Αθήνα

 

Οι Σκόρπιες Σκέψεις της εβδομάδας [24.11.2021]

 

https://www.mixcloud.com/χάρις-παρασκευοπούλου/σκορπιες-σκεψεις-24112021/

"Πάρτυ Γενεθλίων", του Χάρολντ Πίντερ

 

«Το παρελθόν είναι ό,τι θυμόμαστε, ό,τι νομίζουμε πως θυμόμαστε, ό,τι έχουμε πειστεί ότι θυμόμαστε ή που προσποιούμαστε ότι θυμόμαστε.»

Χάρολντ Πίντερ

 

Μία πανσιόν ή ίσως ένα κρησφύγετο;

Δύο επισκέπτες ή ίσως δύο διώκτες;

Θύμα ή ίσως θύτης;

Ένας άντρας που έχει ή ίσως δεν έχει γενέθλια;

 

Το πρώτο μεγάλου μήκους θεατρικό έργο του συγγραφέα, ανοίγει την αυλαία για την «Κωμωδία της Απειλής», κλείνοντας το μάτι στο θέατρο του Παραλόγου. Μια βαθιά ανάσα πριν τη βουτιά στη θάλασσα της παρανόησης του κόσμου.

Γελάμε με τις φρίκες μας οι άνθρωποι; Τρομάζουμε; Κρυβόμαστε μες στις σκιές ή ουρλιάζουμε σαν πληγωμένα θηρία; Και τα ψέματα; Και η αλήθεια;

Μπορεί και να μην έχει σημασία να μάθουμε την αλήθεια. Είναι, άλλωστε, όλα τόσο ρευστά… αυτό που έχει σημασία είναι τα πρόσωπα και οι θέσεις που αλλάζουν. Η ισχύς παντού, η εξουσία, το κατεστημένο, η «οργάνωση». Η δύναμη αλλάζει χέρια, αλλάζει κοστούμια, αλλάζει φωνές. Και συνεχώς το ερώτημα για έναν καλύτερο κόσμο που, κάποτε, φαντάζει τόσο μα τόσο μακρινός…

 

Ένας τρόπος να δούμε τις λέξεις είναι να πούμε

πως είναι ένα τέχνασμα για να καλυφθεί η γύμνια.

Χάρολντ Πίντερ

 

Έργο με πολιτική ή υπαρξιακή χροιά; Θρίλερ ή κωμωδία; Γιατί να πρέπει να διαλέξουμε; Ας είναι κι αυτό ρευστό, όπως όλα.

Η απόδοση της ατμόσφαιρας και των προσώπων εξαιρετική. Οι ηθοποιοί παρόντες και ολοζώντανοι ήρωες της ιστορίας με τον Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη να καταπίνει τη σκηνή με την παρουσία, με τη φωνή, το βλέμμα, την ανάσα, την κίνησή του.

Η Αθηνά Τσιλύρα, μητέρα, τιμωρός, «ζουμερή» σύζυγος, ο Φώτης Θωμαΐδης, ένας άχρωμος, άγευστος σύζυγος που όμως είναι αυτός που κρατά στην καταληκτική του φράση το κλειδί του Πιντερικού μύθου, η Άλκηστις Ζιρώ, ολόδροση, Άνοιξη και Θάνατος σε μία δόση και τέλος ο Γιάννος Περλέγκας και ο Γιάννης Στεφόπουλος σε μια δυαδική απεικόνιση της σκοτεινότητας της αλήθειας.

Ή μήπως όχι;

Ποιος μπορεί, στ’ αλήθεια, να πει…

 

Και ανάμεσά μας μια σκέψη, δοσμένη από τον ίδιο τον συγγραφέα:

«- Να φεύγαμε μαζί

- Και πού να πάμε;

- Πουθενά, απλά να φεύγαμε»…

 

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

 

Μετάφραση: Αντώνης Γαλέος

Σκηνοθεσία: Γιώργος Παλούμπης

Σκηνικά - Κοστούμια: Νατάσσα Παπαστεργίου

Σχεδιασμός Φωτισμού: Bασίλης Κλωτσοτήρας

Μουσική: Παύλος Κατσιβέλης

Βοηθός σκηνοθέτη: Παναγιώτα Παπαδημητρίου

Φωτογραφίες: Νίκος Ρέσκος

Βίντεο: Θωμάς Παλυβός

 

Παίζουν (με αλφαβητική σειρά):

Πυγμαλίων Δαδακαρίδης, Άλκηστις Ζιρώ, Φώτης Θωμαΐδης, Γιάννος Περλέγκας, Γιάννης Στεφόπουλος, Αθηνά Τσιλύρα.

 

ΙΔΡΥΜΑ ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ

Πειραιώς 206, Ταύρος, Αθήνα

Οι Σκόρπιες Σκέψεις της εβδομάδας [17.11.2021]

 

https://www.mixcloud.com/χάρις-παρασκευοπούλου/σκορπιες-σκεψεις-17112021/

Της Βανέσσας

 

Ξέρεις τί;

Θα ‘θελα να ‘σουν παιδί μου. Σε κρύβω μήνες ολόκληρους μέσα μου, κανένας δεν ξέρει με τί μοιάζεις, πουθενά, πουθενά δεν λέω αν είσαι αγόρι ή κορίτσι, «το θαύμα μου», έτσι λέω, κι όλα για σένα τα καλύτερα φυλάω σε σεντούκια, να τα ‘βρεις σαν που θα βγεις στον άπληστο κόσμο.

Κι ούτε που υπολογίζω τον πόνο να σε μοιραστώ με το φως, να, μια μικρή σταλίτσα πόνος, ούτε που τον θυμάμαι μια στιγμή αργότερα. Μόνο χίλιες στιγμές ευτυχίας, σε κρατάω αγκαλιά, μια γελάς και μια κλαις, ερωτεύεσαι, γονατίζεις και δίνεις μια και σηκώνεσαι, εσύ, «το θαύμα μου».

Και ξέρεις και κάτι άλλο;

Θα ‘θελα να ‘σουν το φιλαράκι μου. Στο προαύλιο του σχολείου, δες μας, ένα κουλούρι στα δύο, μαζεύω τα σουσάμια απ’ τη μπλούζα σου, χαζοί διάλογοι στο τετράδιο της γεωμετρίας την ώρα του μαθήματος. «Περνά – περνά η μέλισσα…»

Τσιμπιόμαστε κάτω από το θρανίο και μιλάμε ώρες στο τηλέφωνο για το απολύτως τίποτα, που όμως είναι απόλυτη ανάγκη να το πούμε. Είναι, δεν είναι; Απόλυτη ανάγκη, πες, δεν είναι;

Το πρώτο μας τσιγάρο, το πρώτο μας μεθύσι, τα πρώτα ξερατά στη μέση του δρόμου, μου κρατάς το κεφάλι και δε σιχαίνεσαι κι εγώ ξέρω πως όλα θα πάνε καλά γιατί το είπες εσύ. Το είπες. Ότι θα πάνε όλα καλά. Όλα.

Και ξέρεις και κάτι άλλο;

Θα ‘θελα να ‘σουν αδέρφι μου. Ίδιο αίμα, εσύ λες κι εγώ ακούω, χιλιόμετρα μακριά και σημασία καμία. Τίποτα δεν υπάρχει αν δεν στο πω, τα μυστικά μου κρυμμένα στη τσέπη σου.

Μοιρασμένη στα δυο σοκολάτα οι μέρες μας, στην αρχή γκρινιάζω που δική μου είναι και πρέπει μαζί σου να τη μοιραστώ κι έπειτα σκουπίδι μοιάζει αν δε μετρήσουμε τα κομματάκια να δούμε πόσα αναλογούν σε μένα και πόσα σε σένα. «Εγώ κι εσύ μαζί…»

Και μπαίνεις μπροστά κάθε που μπλέκω και παίρνεις το μέρος μου ακόμα κι όταν έχω άδικο. Και βάζω πλάτη, όταν οι μέρες σου αιμορραγούν και η καρδιά σου πνίγεται και μ’ ένα πλαστικό σπαστό ποτηράκι αδειάζω με μανία το αίμα για να πάρεις ανάσα. Ίδιο αίμα, εσύ κι εγώ.

Και ξέρεις και κάτι άλλο;

Θα ‘θελα μάνα μου να είσαι. Μάνα ρε, μάνα, στο γέλιο και στο δάκρυ μου σπαρταρά η καρδιά σου και δευτερόλεπτο ένα δεν υπάρχει που δεν περνώ απ’ την ψυχή σου εγκάρσια.

Με τη φωνή σου μετράω τα όνειρα και στα χέρια σου κρύβομαι απ’ όλου του κόσμου τις γκριμάτσες. Κομμάτι – κομμάτι συμπληρώνεις ό,τι μέχρι το τέλος μου θα κουβαλώ. Και φοβάσαι, φοβάσαι κάθε λεπτό που ζω ότι δεν θα προλάβεις να τα προλάβεις όλα πριν φτάσουν σε μένα. Και μόλις φτάσουν να σκύβεις πάνω μου μ’ αυτή τη φωνή σου που όλα τα άσχημα διώχνει κι όλα τα κάμει να μοιάζουν βελούδινα.

Κι ας είναι η ράχη σου γεμάτη αγκάθια, το στέρνο σου ολόδροσο και τρυφερό, «μια ωραία πεταλούδα…»

Και γύρω, παντού χρυσόσκονη που κυλάει από τα χέρια σου και δεν σώνεται ποτέ, μ’ ακούς, ποτέ.

Ακούς;

Ακούς σπλάχνο μου;

Ακούς τακίμι μου;

Ακούς αίμα μου;

Ακούς μανούλα μου;

Ακούς;

 

Οι Σκόρπιες Σκέψεις της εβδομάδας [10.11.2021]

 

https://www.mixcloud.com/χάρις-παρασκευοπούλου/σκορπιες-σκεψεις-10112021/