ΓΡΑΦΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΦΑΒΕΛΕΣ

Τα σπλάχνα μου κι η θάλασσα ποτέ δεν ησυχάζουν…

Διονύσιος Σολωμός

Στη Χάριν Παρασκευοπούλου

Ούριος άνεμος η εργάτρια γραφή

συλλογικό ασυνείδητο χειροπιαστό

που μ’ έφερε καταμεσής του στερεώματος

ο κρατήρας ολόγιομος

Τρείς πέτρες των γιγάντων

την πύλη ορίζουν

για το ταξίδι στ’ αστέρια

κι ο φύλακας του κατωφλίου

με την μαγκούρα στο προσκεφάλι μου

Ύστερα πάλι εδώ

να θέτω σε κίνηση με την σκέψη

το νόμο της έλξης

πίνοντας αρμπαρόριζα κι αγιόκλημα

Ονειρεύομαι ότι θα ονειρευτώ

ένα ποίημα τόσο πυκνό

που οι φλόγες του Αμαζονίου

θα πυρπολήσουν αυτούς που ζουν

έξω απ’ το δίχτυ

Η εγρήγορση ακαριαία

γραφή να ζυμώσω

για τις φαβέλες που εξορίσαμε στα σπλάχνα μας

να μετουσιώσω την άγνοια

σε επίγνωση του αοράτου

Νικόλαος Ιωάννου Μουρίκης

[Nikolaos Ioannou Mourikis]