Απόπειρα καθ – ορισμού. Σκαρίφημα
φράσης. Να αναπλάσω, να ανατάξω, να αναδιαμορφώσω, να ανασκευάσω. Να καταφέρω
άλλη μία ατέλεια.
Δεν έχω ελπίδα. Η ελπίδα
αλλοιώνει τη φράση και μετά ονειρεύομαι ότι έχω άλλη μία ευκαιρία. Άλλο ένα
κατέβασμα του κεφαλιού στο αφεντικό. Άλλη μια κάμψη της σπονδυλικής στον
αφέντη.
Η αγάπη δεν ανταποκρίνεται
στις προσδοκίες. Τις παρακάμπτει. Τις περιφρονεί. Αν μείνω κοντά στο χώμα,
μπορεί και να εκτελεστώ τελευταία. Μπορεί να μην αχνίσει η ανάσα μου και
προδοθώ.
Μόνη αναπόφευκτη, η
επιθυμία. Το μόνο δείγμα ότι υπάρχει μετά. Θηρίο, ουρλιάζει ακατάπαυστα
«Κι άλλο, κι άλλο, λίγο
ακόμα, έλα, θέλω, κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο, θέλω, θέλω, θέλω, έλα, έλα, έλα,
κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο…»
Την ταΐζω στο στόμα κι
αφού χορτάσει, δέχεται να με προστατεύσει λίγο ακόμα από το χαμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σκέψεις